Ik ben door de artsen voor goed
bevonden en mag in Abu Dhabi wonen! Ja, je leest het goed: Iedere buitenlander
die hier wil wonen, moet eerst medisch gescreend worden (bloedafname en
röntgenfoto’s). Dit gebeurt in “Sheikh Khalifa Medical City” – of de “medical
testing”-fabriek. Iedere buitenlander die hier wil wonen, moet op aids en tbc
gecheckt worden. Vandaag was het dus mijn beurt om tussen de Filippina’s te
gaan aanschuiven. In tegenstelling wat sommige expats hier beweren gaan sommige
Europeanen effectief in de rij staan, in plaats van een “fast track”-pas voor
40 euro te kopen om de Indiërs en Filippijnen voor te steken.
Normaal gezien ben ik nu goed voor drie jaar. Ik behoor tot de gelukkigen wiens man een werkcontract van drie jaar heeft. Vaak worden slechts contracten voor twee jaar gegeven (die dan telkens verlengd worden), maar wanneer je contract ten einde loopt (zelfs als het verlengd wordt) of je van werkgever verandert, verloopt je verblijfsvisum én dat van diegenen die je sponsort (meestal vrouw & kinderen). Ongelooflijk maar waar, maar iedereen moet dan opnieuw door de hele
mallemolen (aanvraag verblijfsvisum + medische testen).
De medische testen kwamen op het einde van “de lange gang door de bureaucratie”. Voordien hadden we al bewezen dat het salaris van Guillaume voldoende is om me te "onderhouden" - wat niet de bedoeling is – maar wat een verplichting vormt voor iedere buitenlander. Als (in de meeste gevallen) “hij” kan bewijzen dat hij meer dan omgereked 800 euro/maand verdient, is het goed. Maar daarnaast moest ik ook nog nagekeken worden door de staatsveiligheid om te zien of ik geen gevaar ben. En biometrische scans van alle detais van mijn beide handen (iedere vinger apart + 3 scans van elke handpalm), zodat men zeker is dat wanneer ik een misdrijf zou proberen plegen, men mij direct te pakken heeft. Het probleem is dat we meestal maar 1 ding per dag gedaan krijgen en we moeten er een hele waslijst afwerken – en vaak nog terugkeren om de resultaten op te halen (waarna je weer in de rij staat terwijl je auto ondertussen in de zon staat te koken (bij 40°). Als je een half uur in de zon gestaan hebt, moet je weer een half uur rijden voor je het interieur weer kan aanraken – Sommigen hier laten als oplossing hiervoor de motor draaien met de airco aan, maar dat vinden we toch net iets te decadent (ook al kost de benzine hier twee keer niets, 58 liter voor 20 €).
Maar nu wordt het nu toch een beetje dringend, want volgende week is het hier “Eid al adha” – offerfeest, en niet alleen zijn alle overheidsinstanties dan voor 9 dagen gesloten (gisteren pas is het officiële nieuws gekomen dat vanaf zondag 13 oktober tot dinsdag 22 oktober alles dicht zal zijn – verplichte vakantie dus, maar niet makkelijk wijs te maken aan Guillaumes werkgever die zo'n “plotse/ onverwachtse” vakanties maar suspect vindt). En zolang ik nog in de immigratieprocedure zit en het verlossende papiertje met mijn verblijfsvisum niet in mijn paspoort zit, mag ik het land niet verlaten.
Conclusie: Incha'allah en een zeer grote dosis geduld zijn hier van groot belang, grrrr
Maar als alles goed gaat (Incha’Allah), zal ik dus in een 3-tal weken geïmmigreerd zijn. Een record! -zeker als je het vergelijkt met de vaak jarenlange procedures die immigranten in Europa moeten doorlopen.
Normaal gezien ben ik nu goed voor drie jaar. Ik behoor tot de gelukkigen wiens man een werkcontract van drie jaar heeft. Vaak worden slechts contracten voor twee jaar gegeven (die dan telkens verlengd worden), maar wanneer je contract ten einde loopt (zelfs als het verlengd wordt) of je van werkgever verandert, verloopt je verblijfsvisum én dat van diegenen die je sponsort (meestal vrouw & kinderen). Ongelooflijk maar waar, maar iedereen moet dan opnieuw door de hele
mallemolen (aanvraag verblijfsvisum + medische testen).
De medische testen kwamen op het einde van “de lange gang door de bureaucratie”. Voordien hadden we al bewezen dat het salaris van Guillaume voldoende is om me te "onderhouden" - wat niet de bedoeling is – maar wat een verplichting vormt voor iedere buitenlander. Als (in de meeste gevallen) “hij” kan bewijzen dat hij meer dan omgereked 800 euro/maand verdient, is het goed. Maar daarnaast moest ik ook nog nagekeken worden door de staatsveiligheid om te zien of ik geen gevaar ben. En biometrische scans van alle detais van mijn beide handen (iedere vinger apart + 3 scans van elke handpalm), zodat men zeker is dat wanneer ik een misdrijf zou proberen plegen, men mij direct te pakken heeft. Het probleem is dat we meestal maar 1 ding per dag gedaan krijgen en we moeten er een hele waslijst afwerken – en vaak nog terugkeren om de resultaten op te halen (waarna je weer in de rij staat terwijl je auto ondertussen in de zon staat te koken (bij 40°). Als je een half uur in de zon gestaan hebt, moet je weer een half uur rijden voor je het interieur weer kan aanraken – Sommigen hier laten als oplossing hiervoor de motor draaien met de airco aan, maar dat vinden we toch net iets te decadent (ook al kost de benzine hier twee keer niets, 58 liter voor 20 €).
Maar nu wordt het nu toch een beetje dringend, want volgende week is het hier “Eid al adha” – offerfeest, en niet alleen zijn alle overheidsinstanties dan voor 9 dagen gesloten (gisteren pas is het officiële nieuws gekomen dat vanaf zondag 13 oktober tot dinsdag 22 oktober alles dicht zal zijn – verplichte vakantie dus, maar niet makkelijk wijs te maken aan Guillaumes werkgever die zo'n “plotse/ onverwachtse” vakanties maar suspect vindt). En zolang ik nog in de immigratieprocedure zit en het verlossende papiertje met mijn verblijfsvisum niet in mijn paspoort zit, mag ik het land niet verlaten.
Conclusie: Incha'allah en een zeer grote dosis geduld zijn hier van groot belang, grrrr
Maar als alles goed gaat (Incha’Allah), zal ik dus in een 3-tal weken geïmmigreerd zijn. Een record! -zeker als je het vergelijkt met de vaak jarenlange procedures die immigranten in Europa moeten doorlopen.
No comments:
Post a Comment