Illegaal in Abu Dhabi

Ik ben sinds drie dagen terug in Abu Dhabi na 3 weken vakantie met Guillaume in België, Parijs en Italië. Een fantastische tijd, startend met een vierdaagse marathon van intensief weerzien met vrienden & familie in België, een rustige week in de Parijse oase van Issy-les-Moulineaux bij Guillaume’s moeder, en als afsluiter drie dagen met Guillaume’s ‘highschool’ vrienden in een palazzo im Umbrië.

Via Turijn over de Alpen naar Italië

laatste avond in Spoleto, Umbrië

 

Na dit Europa-avontuur wachtte ons de terugkeer in het hete & vochtige Abu Dhabi. Omdat ik mijn terugvlucht al lang op voorhand geboekt had, keerden Guillaume & ik met verschillende vluchten terug. Ik met Qatar Airways vanuit Rome naar Doha en vervolgens van Doha naar Abu Dhabi; hij met een rechtstreekse Etihad- vlucht van Rome naar Abu Dhabi.

Hoewel ik langer dan Guillaume moest vliegen zou ik eerder dan hem in Abu Dhabi aankomen, aangezien ziijn vlucht pas vijf uur na mijn vlucht vertrok.

Na een vlotte reis kwam ik ‘s nachts rond 2u15 (4u15 plaatselijke tijd) in Abu Dhabi aan. Tot mijn zeer aangename verrrassing verliep de grenscontrole heel snel. Geen lange wachtrijen voor de douane zoals gewoonlijk. Ik hoefde enkel mijn paspoort in te scannen aan het “E-gate” en stond al een paar seconden later aan de bagageband. Bijzonder aangenaam wanneer je net 11 uur gereisd hebt. Ik kon mijn geluk niet op. Een uurtje nadat mijn vliegtuig geland was stond ik al thuis, waar ik me in mijn bed liet vallen en de volgende zes uur aan één stuk door sliep.

Rond 11u30 werd ik wakker en stelde tot mijn verbazing vast dat er geen spoor van mijn echtgenoot te bekennen was (hij zou normaal gezien rond 7 uur aankomen) noch van zijn bagage. Ongerust checkte ik mijn telefoon. Het eerste bericht dat ik van Guillaume zag was een Whats App met de vraag of ik zijn SMS gelezen had. Op dat moment was er geen SMS op mijn Emiraatse telefoon te bespeuren. Een minuut later rolden er plots zes SMS-jes binnen. Bleek dat mijn wederhelft op de luchthaven vastzat, bij de dienst immigratie. Hij had geprobeerd het land binnen te komen met een verlopen verblijfsvisa (zijn driejarige visa was inderdaad einde juli afgelopen). Om opnieuw legaal te zijn moest zijn “residence visa” eerst geannuleerd worden en dan zou hij een toeristenvisa voor drie maanden krijgen (wat je voldoende tijd geeft om een nieuw verblijfsvisa aan te vragen).

Het enige problem was dat ik wel door de douane geraakt was. Mijn visa was immers pas later uitgereikt (op 20 oktober 2013) en was dus nog geldig tot 19 oktober. Maar aangezien mijn verblijfsvergunning gekoppeld is aan die van Guillaume, was ik dus eigenlijk illegaal het land binnengekomen. Ik moest dus eerst naar de luchthaven terugkeren, mijn visa alsnog laten annuleren (waarna ik automatisch een toeristenvisa zou krijgen), vooraleer Guillaume terug “op vrije voet” kon gezet worden.

Ik nam snel een taxi terug naar de luchthaven, waar Guillaume geduldig op mijn komst zat te wachten. Na enig zoeken vond ik zoals mij was meegedeeld een klein bureautje van ‘immigration” in de vertrekhal van terminal 1 met als opschrift “Visa cancellations and fines”. Ik ging naar het loket en maakte me klaar om voor de zoveelste keer mijn enigzins verwarde verhaal te doen. Toen kreeg ik het idee om Guillaume op te bellen om hem te zeggen waar ik me bevond. Terwijl hij zich luidop afvroeg waar dat bureau dan wel mocht zijn, zag ik zijn hoofd in het luikje aan de overkant van het loket verschijnen, met de ambtenaren tussen ons in. Terwijl we opgelucht naar elkaar zwaaiden, probeerde ik de ambtenaar duidelijk te maken dat de man die bij zijn college stond mijn echtgenoot was.

Daarna ging alles snel. Ik overhandigde de ambtenaar mijn paspoort en hij zette een rode stempel op de pagina van mijn verblijfsvisa. Na het betalen van 54 dirham (ongeveer 10 euro) kreeg ik ook een keurig reçuutje van de annulatie-operatie.

 

Op mijn ongeruste vraag of ik nu wel in Abu Dhabi mocht blijven, kreeg ik het antwoord dat ik met een toeristenvisum dertig dagen in het land kon verblijven. Dit is een gebruikelijke procedure zodat toeristen bij aankomst niet telkens een visa moeten aanvragen. Wanneer men het land inreist, krijgt men automatisch drie maanden verblijf toegekend (ik deze keer dus maar 1 maaand - wellicht omdat ik illegal het land was binnengereisd). Recent werd de wet echter aangepast omdat vele expats jarenlang met een toeristenvisum in het land verbleven, en om de drie maanden de grens met Oman in Al Ain overstaken (de zogenaamde ‘visa run”). Nu kan men normaal gezien slechts één keer een toeristenvisum van drie maanden krijgen (daarna moet men minstens zes maanden wachten vooraleer men het volgende visum kan bekomen). Ik vertelde in het Arabisch dat ik zeven dagen later alweer het land zou verlaten (gevolgd door een verblijf van een maand in het buitenland). De ambtenaar verzekerde me dat dit geen problem was en dat ik bij mijn terugkeer uit Tanzanië zelfs een toeristenvisum opnieuw van drie maanden zou krijgen. Als dit klopt zal ik na mijn terugkeer op 15 september dus de tijd hebben om mijn verblijfsvisum terug in orde te krijgen, tenminste als Guillaume’s verblijfsstatus tegen dan geregeld is (incha’allah). 

Wanneer dit echter goedkomt (normaal gezien een formaliteit) hoeven we ons opnieuw drie jaar lang niet meer om ons visum te bekommeren.